како је Новак ту ноћ немирно спавао, како је некакав ћемер и злато спомињао итд. Еле из свега тога говора видело се, да има нешто, али нико није смео отворено казати....

И ма како да су нагађали и ово питање на сваку руку претресали, и пак нису могли ништа поуздано извести; за њих је та ствар остала загонетка.

Један од рабаџија прекрати говор о томе и рече: „Уста говорила, душа не патила! Сваки нека одговара за свој грех пред Богом.... Само бих ја грешан рекао, да код Новака нису чисти послови!..,“

XXIII.

Још читава три дана путовале су рабаџије до места из ког су били. Тек трећи дан кад су се приближили својим кућама опазило се, да је Новак био нешто мало веселији, — јамачно за то, што ће скоро видети своју кућу и породицу....

Кад уђоше у варошицу X, рабаџије се халалише, рекавши један другом: „Хвала