данас горе пишти, но што је пре три године пиштала од Скопљака. Од тебе морају људи да крију своје жене и кћери, као од најгоре Туркуше.

Драгић би и даље говорио да га Милош не пресече, он цикну као гуја и привика да Драгића одмах вуку, и да му ударе букагије на ноге и на руке.

...— Место да се правда и брани, он узе нападати, оптуживати и уједати као бесно псето!... Запињу им за очи Милошево богатство и господство. Пакосни завидљивци, сви би хтели да буду књажеви и господари! Штета, што нема негде у свету какве царевине без газде, па да се ту сви понамештају за кнезове и војводе. Тек што је отрљао крмељ с очију, а већ свако ти то хоће да је господар и војвода. Али нису за то криви ови слепци овде, већ они матори душмани отуда из Русије. Они, они, Бог их посекао! Утекли као курве и ђидије, а оставили ову сиротињу саму, па сад видели где народ почиње мало повраћати душу и већ им зинуло грабљиво срце за власт. Сад би се опет вратили, опет би упалили ватру у народу, само да се они како год дочепају господства и власти... Али нећете куда сте наумили! Ви сте у вашу тековину гурнули угарак и спалили је. Ово је Милошева мука, и док је он жив нећете омастити брка. Свак би сад умео доћи на готово и офукати оно што је други стекао. Али за те готоване спремљен је ушник и готованлук ће се главом плаћати.

Тако је књаз Милош викао и праскао, док момци бејаху спопали Драгића да га извуку напоље.

— Верујем ти! Не бих ти веровао кад би рекао, да ћеш лепо и као човек дочекати старе војводе и заслужне мужеве и трудбенике, који су за отаџбину