то ће бити моја брига. Зато јој тако кажи, па ако пристане, ствар је готова.

— То није рђаво. Ја ћу њу наговорити, поводљива је, но нешто да те питам. Шта ће на то рећи пријатељ дететов, ујак Шандор?

— Шандор је мој човек, и како ће он то дознати, кад ја нећу? Па баш и да дозна, он је мој присни пријатељ, као што знаш, па не би било опасности. А знаш, ја могу натарошу и помоћи и одмоћи. Па Шандор је спекулант, компањон Папастакин, колико му и ту на руку могу ићи. Та знаш кад би дошло до чега, сам би Шандор то исплатио, само да не буде шкандала.

Сучевица је убеђена, сутра ће она то са попадијом свршивати.

План је готов.

Сутрадан сучевица све то наговешћава. Попадија се мисли, и предомисли, на све пристаје.

Сучевица саопшти то суцу.

— Попадија на све пристаје, рече сучевица суцу.

— Добро, ал’ сад још нешто долази. Њој ће се дозволити да прими хиљаду форината, но за то што ћу јој израдити, мора ми дати двеста форината. И онако су ти новци тако исто њени као и моји, јеси л’ ме разумела?

— Јесам, та друкчије не треба ни да буде, њој то као с неба пада. Могло би бити и триста, и на поле; остави тај посао мени.

Растану се. Сучевица хити попадији да се упита. Састану се.

— Знаш, жено, нешто ћу ти казати. Тај новац нит је твој нити сучев, то би ти с неба пало. Ако хоћеш на поле, онда добро, ако не не, тако мој судац каже. И онако би морала за тим чекати, а овако ја ћу мога наговорити да ти твоју половину одмах изда. Хоћеш на то пристати? У таковим стварима љубав се не чини за бадава, пристани, кајаћеш се.