Послије тога, ижљубисмо се сва четворица, као да се топрв онда побратимисмо.

— Неким људма, настави Живан: — ово се може чинити дјетињарија; али и нека је дјетињарија, тек је ова дјетињарија слатка, родна, животворна; она одржава живот притиснутим народима; она преживљује тиране и тираније; она васкрсава обамрле. И ако у нашега народа нестане ове заносне, ове божанске дјетињарије: онда у српским земљама може зар бити живота, али ће тај живот бити даћа на гробљу нашега народа од све три вјере!... Страховито, а, по недаћи, врло за вјеровање!...

Послије вјечере дуго смо с Ибиш-Агом сједјели, пушили, и разговарали се: како би се могли Срби измирити с Арнаутима. Ибиш-Ага каже да је то врло потребно,