— Крава, крава, крава! — викну још гласније.

— Чија крава? — запита неко из авлије.

— Игњате, гони краву Филипову из жита, — развика се стари попут пудара. — Гони, и кажи му, лопову, да ми је учинила товар штете... Толико ће ми платити!

Затим опет ушепртљи. Поново притрча прозору, млатарајући рукама, и поново се поврати вратима.

— Кажи Јоки, — викну жени, — нека у тефтеру нађе Филипово име и нека му припише у дуг још товар жита!... Читав товар!.. Сто ока и ни једну мање.

И, онако љутит, сједе на сандук и објема ногама поче лупкати о тле.

Након дуге почивке, јави се на прагу лијепо, младо дјевојче. Носила је на простоме, улупљеноме послужавнику црну кахву, наточену у старе, напукнуте филџане. Ненавикнута, зар, да служи оволико гостију застидила се и збунила. Онако збуњена, мјесто да пружи кахву првоме Јефтану, који