му се деси на први дан Божића оно што се десило Павлу Постиљоновићу, кад га је позвао Јован Максић назван „Ватра“, да му буде полаженик првога дана светлога празника Рождества Христова.

А ево како је то било.

Знам да ће вас интересовати прича, за то ћу мало поиздаље почети и нећу прећутати ни поједине ситнице, само да би вам слика што пластичнија испала.

И Павле Постиљоновић и Јован Максић, и полаженик и домаћин, били су чиновници једног туњавог надлештва у једном истом месту, али у ком, то вам нећу казати, јер нисам рад да имам посла са судовима нити да вређам отачаствене поштаре.

Дакле прво ћемо почети са домаћином.

Јован Максић, тај што је био домаћин првога дана Божића, био је поштен човек, и кад то кажем, ја не говорим онако на памет, нити тражим да ми верујете онако на браду. Питајте ма ког ноћног стражара, па и оног најстаријег, онога што и дању и ноћу спава — дању јер је то така служба, а ноћу опет, јер је ноћ од Бога